Página Inicio BookCrossing...
deja que letras y frases dancen por las calles

¿Has encontrado uno de nuestros libros? Pulsa aquí
  inicio     españa     de caza     comunidad     prensa  

españa...

:: etiquetas
:: el foro
:: artículos
:: créditos
:: zonas oficiales
:: citas de libros
:: máximas
:: agenda de eventos

Indica que el enlace o botón junto al que se encuentra, lleva a una página externa (normalmente en inglés), que se abrirá en una nueva ventana.
¿Has encontrado un libro con una etiqueta BookCrossing?
¡Has venido al sitio adecuado! Haz una entrada en el diario pinchando aquí...
¿Aun no eres miembro?
!Únete Ahora, y empieza a liberar libros ahora mismo!
¡Es
GRATIS, FÁCIL y PRIVADO!

Foros de discusión
FAQFAQ   BuscarBuscar   MiembrosMiembros
Grupos de UsuariosGrupos de Usuarios   RegistrarseRegistrarse  PerfilPerfil    SudokuSudoku   
Entre para ver sus mensajes privadosEntre para ver sus mensajes privados   LoginLogin 
Ir a Foro Español de BookCrossing.com

Aniversarios Literarios de Autores
Ir a página Anterior  1, 2, 3 ... 20, 21, 22 ... 46, 47, 48  Siguiente
 
Publicar nuevo tema   Responder al tema   Vista de impresión    Foros de discusión -> Foro Literario
Ver tema anterior :: Ver tema siguiente  
Autor Mensaje
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Dom Mar 25, 2007 7:15 pm 
Asunto: Espronceda

José de Espronceda nació en Almendralejo (Badajoz), el 25 de marzo de 1808.

Y entonces la visión del blanco velo
al fiero Montemar tendió una mano,
y era su tacto de crispante hielo,
y resistirlo audaz intentó en vano:

galvánica, cruel, nerviosa y fría,
histérica y horrible sensación,
toda la sangre coagulada envía
agolpada y helada al corazón...

Y a su despecho y maldiciendo al cielo,
de ella apartó su mano Montemar,
y temerario alzándole su velo,
tirando de él le descubrió la faz.

¡Es su esposo!, los ecos retumbaron,
¡La esposa al fin que su consorte halló!
Los espectros con júbilo gritaron:
¡Es el esposo de su eterno amor!

Y ella entonces gritó: ¡Mi esposo! Y era
(¡desengaño fatal!, ¡triste verdad!)
una sórdida, horrible calavera,
la blanca dama del gallardo andar...

El estudiante de Salamanca
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Mar 26, 2007 10:45 am 
Asunto: A. E. Housman

Alfred Edward Housman nació el 26 de marzo de 1859 en Fockbury, un pueblecito perdido de Inglaterra.


Oh, when I was in love with you,
Then I was clean and brave,
And miles around the wonder grew
How well did I behave.

And now the fancy passes by,
And nothing will remain,
And miles around they'll say that I
Am quite myself again.

A Shropshire Lad


Oh, cuando tanto te amaba,
era yo limpio y valiente,
y por muchas millas se admiraba
mi conducta tan decente.

Ahora el capricho pasó,
sin que nada lo recuerde,
por muchas millas dirán que yo
vuelvo a ser el mismo de siempre.

Un muchacho de Shropshire
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
miau
Lo mío empieza a ser un vicio...
Lo mío empieza a ser un vicio...


Registrado: 29 Jun 2003
Mensajes: 1111
Ubicación: Sitges-Barcelona

Responder citando
MensajePublicado: Lun Abr 02, 2007 12:25 am 
Asunto: Milan Kundera

El 1 de Abril de 1929 nació Milan Kundera



pongo un fragmento de La Inmortalidad

" Cuando era pequeña el padre le enseñó a jugar al ajedrez. Le había llamado la atención un movimiento que recibe el nombre de enroque: el jugador cambia en una sola jugada la posición de dos figuras: pone la torre junto al rey y desplaza al rey hacia la esquina, al lado del sitio que ocupaba la torre. Aquel movimiento le había gustado: el enemigo concentra todo su esfuerzo en amenazar al rey y éste de pronto desaparece ante sus ojos; se va a vivir a otra parte. Soñaba toda su vida con ese movimiento y soñaba con él tanto más cuanto más cansada estaba. "

Arrow http://es.wikipedia.org/wiki/Milan_Kundera
_________________
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado Visitar sitio web del autor
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Abr 02, 2007 9:03 am 
Asunto: Andersen

Hans Christian Andersen nació en Odense, Dinamarca, el 2 de abril de 1805.
Como otros grandes autores de cuentos, le conocemos por versiones adaptadas de sus obras, pero poca gente ha leído los originales. Una lástima.


Da det mørknedes, tændtes brogede Lamper og Søfolkene dandsede lystige Dandse paa Dækket. Den lille Havfrue maatte tænke paa den første Gang hun dykkede op af Havet og saae den samme Pragt og Glæde, og hun hvirvlede sig med i Dandsen, svævede, som Svalen svæver naar den forfølges, og alle tiljublede hende Beundring, aldrig havde hun dandset saa herligt; det skar som skarpe Knive i de fine Fødder, men hun følte det ikke; det skar hende smerteligere i Hjertet. Hun vidste, det var den sidste Aften hun saae ham, for hvem hun havde forladt sin Slægt og sit Hjem, givet sin deilige Stemme og daglig lidt uendelige Qvaler, uden at han havde Tanke derom. Det var den sidste Nat, hun aandede den samme Luft som han, saae det dybe Hav og den stjerneblaae Himmel, en evig Nat uden Tanke og Drøm ventede hende, som ei havde Sjæl, ei kunde vinde den. Og Alt var Glæde og Lystighed paa Skibet til langt over Midnat, hun loe og dandsede med Dødstanken i sit Hjerte. Prindsen kyssede sin deilige Brud, og hun legede med hans sorte Haar, og Arm i Arm gik de til Hvile i det prægtige Telt.

Der blev tyst og stille paa Skibet, kun Styrmanden stod ved Roret, den lille Havfrue lagde sine hvide Arme paa Reelingen og saae mod Østen efter Morgenrøden, den første Solstraale, vidste hun, vilde dræbe hende. Da saae hun sine Søstre stige op af Havet, de vare blege, som hun; deres lange smukke Haar flagrede ikke længer i Blæsten, det var afskaaret.

“Vi have givet det til Hexen, for at hun skulde bringe Hjælp, at du ikke denne Nat skal døe! Hun har givet os en Kniv, her er den! seer du hvor skarp? Før Sol staaer op, maa du stikke den i Prindsens Hjerte, og naar da hans varme Blod stænker paa dine Fødder, da voxe de sammen til en Fiskehale og du bliver en Havfrue igjen, kan stige ned i Vandet til os og leve dine tre Hundrede Aar, før du bliver det døde, salte Søeskum. Skynd dig! han eller du maa døe, før Sol staaer op! vor gamle Bedstemoder sørger, saa hendes hvide Haar er faldet af, som vort faldt for Hexens Sax. Dræb Prindsen og kom tilbage! Skynd dig, seer du den røde Stribe paa Himlen? Om nogle Minuter stiger Solen, og da maa du døe!” og de udstødte et forunderligt dybt Suk og sank i Bølgerne.

Den lille Havfrue trak Purpurtæppet bort fra Teltet, og hun saae den deilige Brud sove med sit Hoved ved Prindsens Bryst, og hun bøiede sig ned, kyssede ham paa hans smukke Pande, saae paa Himlen, hvor Morgenrøden lyste meer og meer, saae paa den skarpe Kniv og fæstede igjen Øinene paa Prindsen, der i Drømme nævnede sin Brud ved Navn, hun kun var i hans Tanker, og Kniven zittrede i Havfruens Haand, — men da kastede hun den langt ud i Bølgerne, de skinnede røde, hvor den faldt, det saae ud, som piblede der Blodsdraaber op af Vandet. Endnu engang saae hun med halvbrustne Blik paa Prindsen, styrtede sig fra Skibet ned i Havet, og hun følte, hvor hendes Legeme opløste sig i Skum.

Den lille Havfrue



Al oscurecer encendieron lámparas y los marineros bailaron alegres danzas en cubierta. La sirenita recordó su primera salida del mar, en la que había presenciado aquella misma magnificencia y alegría, y entrando en la danza, voló como vuela la golondrina perseguida, y todos los circunstantes expresaron su admiración; nunca había bailado tan exquisitamente. Parecía como si acerados cuchillos le traspasaran los delicados pies, pero ella no los sentía; más acerbo era el dolor que le hendía el corazón. Sabía que era la última noche que veía a aquel por quien había abandonado familia y patria, sacrificado su hermosa voz y sufrido día tras día tormentos sin fin, sin que él tuviera la más leve sospecha de su sacrificio. Era la última noche que respiraba el mismo aire que él, y que veía el mar profundo y el cielo cuajado de estrellas. La esperaba una noche eterna sin pensamientos ni sueños, pues no tenía alma ni la tendría jamás. Todo fue regocijo y contento a bordo hasta mucho después de media noche, y ella río y bailó con el corazón lleno de pensamientos de muerte. El príncipe besó a su hermosa novia, y ella acarició el negro cabello de su marido y, cogidos del brazo, se retiraron los dos a descansar en la preciosa tienda.
Se hizo la calma y el silencio en el barco; sólo el timonel seguía en su puesto. La sirenita, apoyados los blancos brazos en la borda, mantenía la mirada fija en Oriente, en espera de la aurora; sabía que el primer rayo de sol la mataría. Entonces vio a sus hermanas que emergían de las aguas, pálidas como ella; sus largas y hermosas cabelleras no flotaban ya al viento; se las habían cortado.
- Las hemos dado a la bruja a cambio de que nos deje acudir en tu auxilio, para que no mueras esta noche. Nos dio un cuchillo, ahí lo tienes. ¡Mira qué afilado es! Antes de que salga el sol debes clavarlo en el corazón del príncipe, y cuando su sangre caliente salpique tus pies, volverá a crecerte la cola de pez y serás de nuevo una sirena, podrás saltar al mar y vivir tus trescientos años antes de convertirte en salada y muerta espuma. ¡Apresúrate! Él o tú debéis morir antes de que salga el sol. Nuestra anciana abuela está tan triste, que se le ha caído la blanca cabellera, del mismo modo que nosotras hemos perdido la nuestra bajo las tijeras de la bruja. ¡Mata al príncipe y vuelve con nosotras! Date prisa, ¿no ves aquellas fajas rojas en el cielo? Dentro de breves minutos aparecerá el sol y morirás-. Y, con un hondo suspiro, se hundieron en las olas.
La sirenita descorrió el tapiz púrpura que cerraba la tienda y vio a la bella desposada dormida con la cabeza reclinada sobre el pecho del príncipe. Se inclinó, besó la hermosa frente de su amado, miró al cielo donde lucía cada vez más intensamente la aurora, miró luego el afilado cuchillo y volvió a fijar los ojos en su príncipe, que en sueños, pronunciaba el nombre de su esposa; sólo ella ocupaba su pensamiento. La sirena levantó el cuchillo con mano temblorosa, y lo arrojó a las olas con un gesto violento. En el punto donde fue a caer pareció como si gotas de sangre brotaran del agua. Nuevamente miró a su amado con desmayados ojos y, arrojándose al mar, sintió cómo su cuerpo se disolvía en espuma.

La sirenita.
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Mar Abr 03, 2007 10:57 am 
Asunto: Washington Irving

Washington Irving nació en Nueva York, el 3 de abril de 1783.
Está enterrado, cómo no, en el cementerio de Sleepy Hollow http://en.wikipedia.org/wiki/Sleepy_Hollow_Cemetery.

I profess not to know how women’s hearts are wooed and won. To me they have always been matters of riddle and admiration. Some seem to have but one vulnerable point, or door of access; while others have a thousand avenues, and may be captured in a thousand different ways. It is a great triumph of skill to gain the former, but a still greater proof of generalship to maintain possession of the latter, for man must battle for his fortress at every door and window. He who wins a thousand common hearts is therefore entitled to some renown; but he who keeps undisputed sway over the heart of a coquette is indeed a hero.

The legend of Sleepy Hollow

Confieso que no sé cómo se cortejan y conquistan los corazones de las mujeres. Para mí siempre han sido motivo de asombro y admiración. Algunos parecen no tener más que un punto vulnerable o puerta de acceso, mientras otros tienen mil avenidas, y pueden ser capturados de mil diferentes maneras. Conquistar aquél es un gran triunfo de la habilidad, pero mantener posesión de éste constituye una prueba aún mayor de capacidad estratégica, pues el defensor debe luchar por su fortaleza en cada puerta y ventana. El que conquista un millar de corazones normales merece, por tanto, cierto renombre; pero el que mantiene dominio indisputado sobre el corazón de una coqueta es un verdadero héroe.

La leyenda de Sleepy Hollow
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Sab Abr 21, 2007 2:52 pm 
Asunto: Charlotte Brontë

Charlotte, la mayor de las hermanas Brönte, nació en Thornton, Inglaterra, el 21 de abril de 1816.

To this crib I always took my doll; human beings must love something, and, in the dearth of worthier objects of affection, I contrived to find a pleasure in loving and cherishing a faded graven image, shabby as a miniature scarecrow. It puzzles me now to remember with what absurd sincerity I doated on this little toy, half fancying it alive and capable of sensation. I could not sleep unless it was folded in my night-gown; and when it lay there safe and warm, I was comparatively happy, believing it to be happy likewise.

Jane Eyre


Siempre llevaba mi muñeca a esta cuna; los seres humanos necesitan amar algo, y a falta de objetos más dignos de afecto, llegué a encontrar placer en amar y cuidar a una gastada figurilla, contrahecha como un espantapájaros en miniatura. Me sorprende ahora recordar con qué absurda sinceridad bebía yo los vientos por aquél juguetito, medio creyéndolo vivo y capaz de sentir. No podía dormir si él no estaba envuelto en mi camisón; y cuando estaba allí, seguro y claiento, yo era comparatívamente feliz, creyendo que él también lo era.

Jane Eyre

(La expresión "graven image" está tomada de la versión bíblica original de los diez mandamientos, "Thou shalt not make unto thee any graven image", que para los católicos, luteranos y anglicanos forma parte del primer mandamiento y para otros protestantes constituye el segundo mandamiento. No creo que en inglés se use mucho en otros contextos, y por tanto parece una cita bíblica deliberada. Tal vez es sólo una alusión "literaria", para usar palabras evocadoras y altisonantes, pero también es probable que la autora haya querido indicar que Jane "adoraba" a ese muñeco como a un ídolo. La desesperación de no ser amada por su tía y guardiana lleva a la pequeña Jane a un amor "pecaminoso").
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Dom Abr 22, 2007 6:49 pm 
Asunto: Cabrera Infante

Guillermo Cabrera Infante nació en Gibara, Cuba, el 22 de abril de 1929.

Y sin música, quiero decir sin orquesta, sin acompañante, comenzó a cantar una canción desconocida, nueva, que salía de su pecho, de sus dos enormes tetas, de su barriga de barril, de aquel cuerpo monstruoso, y apenas me dejó acordarme del cuento de la ballena que cantó en la ópera, porque ponía algo más que el falso, azucarado, sentimental fingido sentimiento de la canción, nada de la bobería amelcochada, del sentimiento comercialmente fabricado del feeling, sino verdadero sentimiento y su voz salía suave, pastosa, líquida, con aceite ahora, una voz coloidal que fluía de todo su cuerpo como el plasma de su voz y de pronto me estremecí.

Ella cantaba boleros
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Abr 23, 2007 10:37 am 
Asunto: Shakespeare

William Shakespeare nació en Stratford-upon-Avon, Iglaterra, probablemente el 23 de abril de 1564 (lo que es seguro es que lo bautizaron el día 26).


My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red;
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.

I have seen roses damask'd, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.

I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound;
I grant I never saw a goddess go;
My mistress, when she walks, treads on the ground.

And yet, by heaven, I think my love as rare
As any she belied with false compare.

Es el soneto 130. En mi opinión, el más hermoso poema de amor de la historia (el segundo, creo, es de María de Zayas... ya saldá en su día). Durante muchos años estuve preocupado, porque no conseguía comprender los dos últimos versos. Pregunté a cuantos ingleses nativos encontré, pero ellos tampoco lo entendían. Hasta que por fin alguien me señaló la página:
http://www.shakespeares-sonnets.com/130comm.htm

donde lo explica claramente: el último "she" no es pronombre, sino que está substantivado, y equivale a "mujer". Por tanto no significa "cualquiera al que ella engañó", sino "cualquier mujer engañada". Con estos datos he hecho una traducción en rima asonante:

No son soles los ojos de mi amada,
el coral es más rojo que sus labios;
blanca es la nieve, mas su pecho es pardo,
su pelo, más que seda, es alambrada.

Blanca o roja es la rosa adamascada,
mas nunca en sus mejillas vi tal rosa;
fragancias hay, lo sé, más deleitosas
que el aliento que exhala mi adorada.

Me gusta oírla hablar, aunque bien sepa
que la música siempre es más melodiosa.
Nunca vi caminar a alguna diosa:
mas mi amada, al andar, pisa la tierra.

Qué importa, ¡vive Dios!, si es tan hermosa
como otras que se creen cualquier cosa.
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Sab Abr 28, 2007 12:54 pm 
Asunto: Vital Aza

Vital Aza nació en Pola de Lena, Asturias, el 28 de abril de 1851.

Cuando de niño empecé
a darme a la poesía,
tan en serio lo tomé,
que sólo en serio escribía.

Romántico exagerado,
era lo triste mi fuerte.
¡Válgame Dios! Le he soltado
cada soneto ¡a la muerte!

La fatalidad, el sino,
el hado, la parca fiera,
el arroyo cristalino
y la tórtola parlera....

Todo junto le servía
a mi necia inspiración
para hacer una elegía
que partía el corazón.

No hubo desgracia ni duelo
que en verso no describiera....
¡Si estaba pidiendo al cielo
que la gente se muriera!

¿Que airado el mar se tragaba
la barca del pescador?
Pues yo en mi lira lanzaba
los lamentos de rigor....

¿Que un amigo se moría,
viejo o joven, listo o zafio?
Pues, ¡zas!, al siguiente día
publicaba su epitafio.

¿Que una madre acongojada
gemía en llanto deshecha?
¿Que por una granizada
se perdía la cosecha?

Pues yo enjugaba aquel llanto
en versos de arte mayor,
y maldecía en un Canto
al granizo destructor.

Escéptico y pesimista
¡me hacía unas reflexiones!....
Sirva de ejemplo esta lista
de varias composiciones:

Ludibrio, Dios iracundo,
Profanación y adulterio,
Los desengaños del mundo,
El ciprés del cementerio.

Pues, ¿y una composición
en que, imitando a otros vates,
con la mejor intención
decía estos disparates?

«¡Ay! El mundo en su falsía
aumentará mi delito,
vertiendo en el alma mía
la duda de lo infinito.

¡Triste errante y moribundo,
sigo el ignoto sendero,
sin encontrar en el mundo
un amigo verdadero!

¡Todo es falsedad, mentira!
¡En vano busco la calma!
¡Son las cuerdas de mi lira
sensibles fibras del alma!

¡El mundo, en su loco anhelo
me empuja hacia el hondo abismo!
¡Dudo de Dios y del cielo,
y hasta dudo de mí mismo!

¡Esta existencia me hastía!
¡Nada en el mundo es verdad!»
___________________________

¡Y todo esto decía
a los quince años de edad!

Francamente, yo no sé
cómo algún lector sensato
no me pegó un puntapié
por necio y por mentecato.

***

Por fortuna ya no siento
aquellas melancolías
ni doy a nadie tormento
con vanas filosofías.

Ya no me meto en honduras,
ni hablo de llantos ni penas,
ni canto mis amarguras
ni las desdichas ajenas.

He cambiado de tal modo,
que soy otro diferente;
pues hoy me río de todo,
¡y me va perfectamente!
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Abr 30, 2007 9:37 am 
Asunto: Larry Niven

Larry Niven nació en Los Ángeles, el 30 de abril de 1938.

Niven’s Laws, 2002
1. Never throw shit at an armed man. 1a. Never stand next to someone who is throwing shit at an armed man.
2. Never fire a laser at a mirror.
3. Mother Nature doesn't care if you're having fun.
4. Giving up freedom for security is beginning to look naive.
5. Psi and/or magical powers, if real, are nearly useless.
6. It is easier to destroy than to create.
7. Any damn fool can predict the past.
8. History never repeats itself.
9. Ethics change with technology.
10. Anarchy is the least stable of political structures.
11. There is a time and a place for tact.
12. The ways of being human are bounded but infinite.
13. When your life starts to look like a soap opera, it's time to change the channel.
14. The only universal message in science fiction: There exist minds that think as well as you do, but differently. Niven's Corollary: The gene-tampered turkey you're talking to isn't necessarily one of them.
15. Never waste calories.
16. There is no cause so right that one cannot find a fool following it.
17. No technique works if it isn't used.
18. Not responsible for advice not taken.
19. Think before you make the coward's choice. Old age is not for sissies.
20. Never let a waiter escape.

Leyes de Niven, 2002
1. Nunca tires mierda a un hombre armado. 1a. Nunca permanezcas junto a alguien que está tirando mierda a un hombre armado.
2. Nunca dispares un láser hacia un espejo.
3. A la Madre Naturaleza no le importa que te diviertas.
4. Renunciar a la libertad a cambio de la seguridad esté empezando a parecer ingenuo.
5. Los poderes psíquicos o mágicos, si es que existen, son casi totalmente inútiles.
6. Es más fácil destruir que crear.
7. Cualquier imbécil puede predecir el pasado.
8. La historia nunca se repite.
9. La ética cambia con la tecnología.
10. La anarquía es la menos estable de las estructuras políticas.
11. Hay un momento y un lugar para el tacto.
12. Las formas de ser humano son limitadas pero infinitas.
13. Cuando tu vida empieza a parecer un culebrón, es el momento de cambiar de canal.
14. El único mensaje universal de la ciencia ficción: Existen mentes que piensan tan bien como tú, pero diferente. Corolario de Niven: El pavo genéticamente modificado con el que estás hablando no es necesariamente una de ellas.
15. Nunca desperdicies calorías.
16. No hay ninguna causa tan justa que no tenga un partidario idiota.
17. Ninguna técnica funciona si no se utiliza.
18. No se aceptan responsabilidades por consejos no seguidos.
19. Piénsatelo antes de elegir la opción del cobarde. Llegar a viejo no es para mariquitas.
20. Nunca dejes escapar a un camarero.
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
Mostrar mensajes de anteriores:   
Publicar nuevo tema   Responder al tema   Vista de impresión Todas las horas son GMT + 2 Horas
Ir a página Anterior  1, 2, 3 ... 20, 21, 22 ... 46, 47, 48  Siguiente
Foros de discusión -> Foro Literario Página 21 de 48

 

Puede publicar nuevos temas en este foro
No puede responder a temas en este foro
No puede editar sus mensajes en este foro
No puede borrar sus mensajes en este foro
No puede votar en encuestas en este foro
Cambiar a:  


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group





inicio   de caza   comunidad   el murmullo   acerca de   FAQs   créditos  


Si todavía no te has unido a las filas de los BookCrossers en Bookcrossing.com, ¡hazte miembro pinchando aquí!
 

BC-ESPAÑA
En esta sección encontrarás toda la información del BookCrossing en España.

ETIQUETAS
EL FORO
PRENSA
ARTÍCULOS
DE CAZA
CRÉDITOS
AGENDA DE EVENTOS
ZONAS OFICIALES
CITAS
MÁXIMAS

¡Tu voz cuenta!
Ayuda a crecer al Movimiento hablando a tus amigos sobre BookCrossing.
Citas de Libros

"Un libro, aun sin ser mágico, es tremendamente peligroso. Una persona se sienta a escribir un libro sobre política económica, y miles de personas mueren simplemente porque alguien no ha entendido el chiste"
Terry Pratchett
Donde NO liberar
Es triste, pero desde el 11-S, los aeropuertos y aviones son sitios muy malos para liberar libros. Cualquier objeto abandonado será probablemente recogido por el personal de seguridad, y podría incluso causarles una alarma indebida, así que por favor usa el sentido común y libera tus libros donde estén seguros. ¡Gracias!