Página Inicio BookCrossing...
vive para compartir

¿Has encontrado uno de nuestros libros? Pulsa aquí
  inicio     españa     de caza     comunidad     prensa  

españa...

:: etiquetas
:: el foro
:: artículos
:: créditos
:: zonas oficiales
:: citas de libros
:: máximas
:: agenda de eventos

Indica que el enlace o botón junto al que se encuentra, lleva a una página externa (normalmente en inglés), que se abrirá en una nueva ventana.
¿Has encontrado un libro con una etiqueta BookCrossing?
¡Has venido al sitio adecuado! Haz una entrada en el diario pinchando aquí...
¿Aun no eres miembro?
!Únete Ahora, y empieza a liberar libros ahora mismo!
¡Es
GRATIS, FÁCIL y PRIVADO!

Foros de discusión
FAQFAQ   BuscarBuscar   MiembrosMiembros
Grupos de UsuariosGrupos de Usuarios   RegistrarseRegistrarse  PerfilPerfil    SudokuSudoku   
Entre para ver sus mensajes privadosEntre para ver sus mensajes privados   LoginLogin 
Ir a Foro Español de BookCrossing.com

Aniversarios Literarios de Autores
Ir a página Anterior  1, 2, 3 ... 38, 39, 40 ... 46, 47, 48  Siguiente
 
Publicar nuevo tema   Responder al tema   Vista de impresión    Foros de discusión -> Foro Literario
Ver tema anterior :: Ver tema siguiente  
Autor Mensaje
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Vie Mar 13, 2009 4:26 pm 
Asunto: Hugh Walpole

Hugh Walpole nació en Auckland, Nueva Zelanda, el 13 de marzo de 1884. No era pariente de Horace Walpole, el Walpole famoso, autor de El castillo de Otranto.

En algunas de sus obras, Hugh Walpole relata su experiencia durante la revolución rusa.

There are certain things that I feel, as I look through this bundle of manuscript, that I must say. The first is that of course no writer ever has fulfilled his intention and no writer ever will; secondly, that there was, when I began, another intention than that of dealing with my subject adequately, namely that of keeping myself outside the whole of it; I was to be, in the most abstract and immaterial sense of the word, a voice, and that simply because this business of seeing Russian psychology through English eyes has no excuse except that it is English.
The Secret City

Hay ciertas cosas que, cuando ojeo este legajo de manuscritos, siento que tengo que decir. La primera es que, por supuesto, ningún escritor ha alcanzado nunca su propósito y ninguno lo alcanzará; en segundo lugar, que había, cuando comencé, otro propósito aparte de tratar mi tema adecuadamente; a saber, el de mantenerme al margen de todo; yo tenía que ser, en el más abstracto e inmaterial sentido de la palabra, una voz, y ello simplemente porque este asunto de ver la psicología de los rusos a través de ojos ingleses no tiene más excusa que su propia inglesidad.
La ciudad secreta
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Sab Mar 14, 2009 1:04 pm 
Asunto: Malory

Nadie sabe cuándo nació Syr Thomas Malory (no es un error, en aquellos tiempos escribían “syr”, y también aparece su apellido escrito como Maillorie, Mallory, Mallery o Maleore; en todo caso, Malory parece provenir del francés antiguo “malëuré”, desafortunado, del latín “male auguratus”, que ha recibido malos augurios).
Nadie sabe, decía, cuando nació, tal vez en 1405 o antes. Lo que parece seguro es que murió el 14 de marzo de 1471.
Elegido por dos veces como miembro del parlamento inglés, encarcelado en numerosas ocasiones por acusaciones como asesinato, violación y robo de ovejas, fugado en dos ocasiones de la cárcel, encontró tiempo (sobre todo en prisión) para recopilar viejas narraciones inglesas y francesas y dar forma definitiva al mito del rey Arturo en su gran obra, Le Morte Darthur o Le Morte d’Arthur. El título está en francés antiguo, aunque el texto está en inglés antiguo con algunos adornos en latín.
Muchos grandes escritores, comenzando por Cervantes, han escrito parte de sus mejores obras en prisión. ¿Asistiríamos a un renacimiento literario si encarcelásemos a algunas docenas de escritores?

Capitulum septimum
And at the feste of pentecost alle maner of men assayed to pulle at the swerde that wold assay / but none myghte preuaille but Arthur / and pulled it oute afore all the lordes and comyns that were there / wherfore alle the comyns cryed at ones we wille haue Arthur vnto our kyng we wille put hym nomore in delay / for we alle see that it is goddes wille that he shalle be our kynge / And who that holdeth ageynst it we wille slee hym / And therwith all they knelyd at ones both ryche and poure / and cryed Arthur mercy by cause they had delayed hym soo longe / and Arthur foryaf hem / and took the swerd bitwene both his handes / and offred it vpon the aulter where the Archebisshop was / and so was he made knyghte of the best man that was there / And so anon was the coronacyon made / And ther was he sworne vnto his lordes & the comyns for to be a true kyng to stand with true Iustyce fro thens forth the dayes of this lyf / Also thene he made alle lordes that helde of the croune to come in / and to do seruyce as they oughte to doo / And many complayntes were made vnto sir Arthur of grete wronges that were done syn the dethe of kyng Vther / of many londes that were bereued lordes knyghtes / ladyes & gentilmen / wherfor kynge Arthur maade the londes to be yeuen ageyne to them that oughte hem /

Capítulo séptimo
Y en la fiesta de Petecostés hombres de toda condición intentaron sacar la espada, para probar; pero ninguno más que Arturo lo consiguió, y la sacó ante todos los señores y los comunes que allí estaban, por lo que todos los comunes gritaron a una: “Aceptaremos a Arturo como nuestro rey, no le haremos esperar más, porque todos vemos que es la voluntad de Dios que sea nuestro rey. Y a aquel que esté en contra, le mataremos. Y entonces todos se arrollidaron a una, ricos y pobres, y pidieron a Arturo clemencia por haberle hecho perder tanto tiempo, y Arturo les perdonó y tomó la espada entre las dos manos y la ofrendó sobre el altar donde estaba el arzobispo, y así fue hecho caballero por el mejor hombre que allí había. Y al punto se hizo la coronación. Y allí tomó juramento ante los señores y los comunes para ser un verdadero rey y defender la verdadera justicia de allí en adelante por todos los días de su vida. También hizo entonces que todos los señores que dependían de la corona vinieran e hicieran el servicio que tenían que hacer. Y grandes quejas se hicieron al señor Arturo de los grandes entuertos hechos desde la muerte del rey Uter, de muchas tierras arrebatadas a señores, caballeros, damas y gentilhombres, por lo que el rey Arturo hizo que las tierras fueran devueltas a quienes las poseían.
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Dom Mar 15, 2009 3:02 pm 
Asunto: Plutarco

Mestrio Plutarco, Μέστριος Πλούταρχος, nació en Queronea, la ciudad donde, casi cuatro siglos antes Filipo II de Macedonia, el padre de Alejandro, había derrotado a los tebanos y a los atenienses, asegurándose el dominio de Grecia. Nació, decía en fecha desconocida, casi con seguridad entre los años 45 y 50, tal vez en el año 46.
No conociendo el día de su nacimiento, y tampoco el de su muerte (entre los años 119 y 127; tal vez en 120), lo recordaremos hoy, en el día al que dio fama con su pluma: el 15 de marzo, los Idus de marzo.
Esa es la fecha en que Julio César fue asesinado, y la más célebre fuente clásica de ese dato es la biografía de Plutarco. En sus Vidas Paralelas compara varias parejas de personajes históricos, uno griego y otro romano. Alejandro y César quedaron así emparejados para la eternidad.

ἔστι δὲ καὶ ταῦτα πολλῶν ἀκοῦσαι διεξιόντων, ὥς τις αὐτῷ μάντις ἡμέρᾳ Μαρτίου μηνὸς ἣν Εἰδοὺς Ῥωμαῖοι καλοῦσι προείποι μέγαν φυλάττεσθαι κίνδυνον, ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας προϊὼν ὁ Καῖσαρ εἰς τὴν σύγκλητον ἀσπασάμενος προσπαίξειε τῷ μάντει φάμενος• „αἱ μὲν δὴ Μάρτιαι Εἰδοὶ πάρεισιν“, ὁ δ’ ἡσυχῇ πρὸς αὐτὸν εἴποι• „ναί, πάρεισιν, ἀλλ’ οὐ παρεληλύθασι“. πρὸ μιᾶς δ’ ἡμέρας Μάρκου Λεπίδου δειπνίζοντος αὐτόν, ἔτυχε μὲν ἐπιστολαῖς ὑπογράφων ὥσπερ εἰώθει κατακείμενος• ἐμπεσόντος δὲ λόγου, ποῖος ἄρα τῶν θανάτων ἄριστος, ἅπαντας φθάσας ἐξεβόησεν• „ὁ ἀπροσδόκητος“.

Todavía hay muchos de quienes se puede oír que un agorero le anunció aguardarle un gran peligro en el día del mes de marzo que los Romanos llamaban los Idus. Llegó el día, y yendo César al Senado saludó al agorero y como por burla le dijo: “Ya han llegado los Idus de marzo”; a lo que contestó con gran reposo: “Han llegado, sí, pero no han pasado”. El día antes lo tuvo a cenar Marco Lépido, y estando escribiendo unas cartas, como lo tenía de costumbre, recayó la conversación sobre cuál era la mejor muerte, y César, anticipándose a todos, dijo: “La no esperada”.
(traducción de Antonio Sanz Romanillos)

Quince siglos más tarde, en 1599, William Shakespeare dio forma definitiva a la advertencia del agorero en su Julio César, basado en la traducción de Plutarco publicada pocos años antes por Sir Thomas North a partir de la traducción francesa por Jacques Amyot:

Beware the Ides of March.

Guárdate de los Idus de marzo.

Acto primero, escena segunda


Ultima edición por bradomin el Lun Mar 23, 2009 4:10 pm, editado 1 vez
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Mar 16, 2009 11:55 am 
Asunto: Prudhomme

Sully Prudhomme, que en 1901 recibió el primer Premio Nobel de literatura, nació en París el 16 de marzo de 1836.


Si j'étais Dieu, la mort serait sans proie,
Les hommes seraient bons, j'abolirais l'adieu,
Et nous ne verserions que des larmes de joie,
Si j'étais Dieu.

Si j'étais Dieu, de beaux fruits sans écorces
Mûriraient, le travail ne serait plus qu'un jeu,
Car nous n'agirions plus que pour sentir nos forces,
Si j'étais Dieu.

Si j'étais Dieu, pour toi, celle que j'aime,
Je déploierais un ciel toujours frais, toujours bleu,
Mais je te laisserais, ô mon ange, la même,
Si j'étais Dieu.

Stances et Poèmes


Si yo fuera Dios, la muerte no haría presa,
los hombres serían buenos, aboliría el adiós,
las únicas lágrimas serían de alegría,
si yo fuera Dios.

Si yo fuera Dios, hermosas frutas sin corteza
madurarían, el trabajo no sería más que un juego,
nos moveríamos sólo por sentir nuestra fuerza,
si yo fuera Dios.

Si yo fuera Dios, para tí, amada mía,
desplegaría un cielo siempre limpio y azul,
pero te dejaría, angel mío, la misma,
si yo fuera Dios.

Estancias y poemas
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Dom Mar 22, 2009 3:47 pm 
Asunto: L'Amour

Louis L'Amour (nacido LaMoore; si lo he entendido bien no es un seudónimo, sino que se cambió el apellido) nació en Jamestown, Dakota del Norte, el 22 de marzo de 1908. Fue un prolífico y apreciado autor de novelas del Oeste.


Like many young girls, Julie had thought that marriage would change her life, and indeed it had. But she discovered that the qualities in a man that had appealed to her when she was being courted where not the qualities that made a good partner for life.

Beyond the Great Snow Mountains


Como muchas jovencitas, Julie había pensado que el matrimonio cambiaría su vida, y en efecto la cambió. Pero descubrió que las cualidades que le atraían en un hombre durante el cortejo no eran las cualidades que le convertían en un buen compañero de por vida.

Más allá de las grandes montañas nevadas
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Mar 23, 2009 4:16 pm 
Asunto: Rivero

Domingo Rivero nació en Arucas, Gran Canaria, el 23 de marzo de 1852. A lo largo de su vida sólo publicó unos pocos poemas en periódicos, el primero con 47 años de edad. No se recogieron en un libro hasta mucho después de su muerte.

YO, A MI CUERPO

¿Por qué no te he de amar, cuerpo en que vivo?;
¿por qué con humildad no he de quererte,
si en ti fui niño, y joven, y en ti arribo,
viejo, a las tristes playas de la muerte?

Tu pecho ha sollozado compasivo
por mí, en los rudos golpes de mi suerte;
ha jadeado con mi sed, y altivo
con mi ambición latió cuando era fuerte.

Y hoy te rindes al fin, pobre materia,
Extenuada de angustia y de miseria
¿Por qué no te he de amar? Qué seré el día

que tú dejes de ser? ¡Profundo arcano!
Sólo sé que en tus hombros hice mía
mi cruz, mi parte en el dolor humano.

(escrito a los 70 años)
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Mar Mar 24, 2009 1:24 pm 
Asunto: Monzó

Quim (Joaquim) Monzó nació en Barcelona el 24 de marzo de 1952.

Va decidir quedar-se al llit. Amb el paisatge que dominava des d'allà en tenia prou: la finestra, un tros de cel, la roba sobre la cadira, el munt de clàssics de quan encara editava, de quan encara llegia, i s'aprenia de cor fragments sencers dels llibres. No es llevaria mai més. Dormiria i dormiria, hores i hores, dies i dies. Seria un bell dorment del bosc, esperant que una princesa arribés d'un país llunyà i el despertés amb un petó.

La magnitud de la tragèdia

Decidió quedarse en la cama. Con el paisaje que dominaba desde allí tenía suficiente: la ventana, un pedazo de cielo, la ropa sobre la silla, el montón de clásicos de cuando todavía editaba, de cuando todavía leía, y se aprendía de memoria fragmentos enteros de los libros. No se levantaría nunca más. Dormiría y dormiría, horas y horas, días y días. Sería un bello durmiente del bosque, esperando a que una princesa llegara de un país lejano y le despertase con un beso.

La magnitud de la tragedia
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Lun Mar 30, 2009 11:25 am 
Asunto: Wotton

Sir Henry Wotton nació en Kent, Inglaterra, el 30 de marzo de 1568.
Diplomático, se le conoce por su tajante definición:

An Ambassador is an honest man sent to lie abroad for the good of his country.

Un embajador es un hombre honesto al que envían al extranjero a mentir por el bien de su país.

Escribió apenas una quincena de poemas, publicados póstumamente; pero entre ellos hay tres que se cuentan entre los más conocidos de la lengua inglesa. El primero, dedicado a “su señora”, Isabel Estuardo reina de Bohemia (hija de Jacobo I de Inglaterra), que por su popularidad fue conocida como la Reina de Corazones:


To his mistress, the Queen of Bohemia

You meaner beauties of the night,
That poorly satisfy our eyes
More by your number than your light;
You common people of the skies,
What are you when the sun shall rise?

You curious chanters of the wood,
That warble forth Dame Nature's lays,
Thinking your voices understood
By your weak accents; what's your praise
When Philomel her voice shall raise?

You violets that first appear,
By your pure purple mantles known,
Like the proud virgins of the year,
As if the spring were all your own;
What are you when the rose is blown?

So, when my mistress shall be seen
In form and beauty of her mind,
By virtue first, then choice, a queen,
Tell me, if she were not design'd
Th' eclipse and glory of her kind?

A su señora, la Reina de Bohemia

Bellezas menores de la noche,
que apenas satisfacéis a nuestros ojos
más por vuestro número que por vuestra luz;
vosotras, pluebo llano de los cielos,
¿en qué quedáis cuando el sol se alza?

Curiosos cantores de los bosques,
que gorjeáis los cantos de la Dama Natura,
creyendo que vuestras voces se entienden
con vuestros débiles acentos; ¿quién os alaba
cuando su voz eleva Filomela?

Violetas que aparecéis las primeras,
por vuestro puro manto púrpura llamadas
las orgullosas vírgenes del año,
cual si toda vuestra fuera primavera;
¿qué sois cuando florece la rosa?

Así, cuando sea vista mi señora
en la belleza de su cuepo y alma,
reina por su virtud, reina elegida,
decidme si no está designada
para eclipse y gloria de las otras.


Su segundo poema inmortal es un canto a la vida sencilla:

A Happy Life

How happy is he born and taught
That serveth not another's will;
Whose armour is his honest thought,
And simple truth his utmost skill!

Whose passions not his master are,
Whose soul is still prepared for death,
Untied unto the worldly care
Of public fame or private breath:
Who envies none that chance doth raise,
Or vice; who never understood
How deepest wounds are given by praise;
Nor rules of state, but rules of good:
Who hath his life from rumors freed,
Whose conscience is his strong retreat,
Whose state can neither flatterers feed,
Nor ruin make oppressors great:
Who God doth late and early pray,
More of his grace than gifts to lend,
And entertains the harmless day
With a religious book or friend.
This man is freed from servile bands
Of hope to rise, or fear to fall;
Lord of himself, though not of lands,
And, having nothing, yet hath all.


Una vida feliz

¡Cuán feliz el que nace y es criado
para no servir la voluntad de otro,
cuya coraza es la honestidad,
y la simple verdad su mayor arte!

Cuyas pasiones no son su amo,
cuya alma ante la muerte está dispuesta,
no atado por los mundanos cuidados
de la pública fama o el rumor privado;

Que a nadie envidia al que elevó la suerte
o el vicio; que nunca comprendió
cuán profundamente hiere el elogio;
ni la razón de estado, más sí buenas razones;

Que vivir puede libre de rumores,
cuya conciencia es seguro refugio,
cuya riqueza no basta a los aduladores,
ni su ruina a engrandece al opresor;

Que a Dios reza noche y día,
más para dar gracias que para pedir,
y el día entretiene, inofensivo,
con un libro religioso o un amigo.

Este hombre está libre de servil vínculo,
de la esperanza de subir, del miedo de caer;
señor de sí mismo, aunque no de países,
y sin nada tener, lo tiene todo.


Pero su mejor obra, para mi gusto, es un simple pareado, un epitafio de conmovedora belleza, escrito a la muerte de la viuda de Sir Albert Morton, secretario de estado de Jacobo I:

He first deceased; she for a little tried
To live without him, liked it not, and died

Él falleció primero; ella un tiempo intentó
vivir sin él, no le gustó, y murió
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Mar Mar 31, 2009 7:40 pm 
Asunto: Descartes

René Descartes nació el 31 de marzo de 1596 en un pueblecito del corazón de Francia que entonces se llamaba La Haye en Touraine y hoy se llama Descartes.

Car ce n’est pas assez d’avoir l’esprit bon, mais le principal est de l’appliquer bien. Les plus grandes âmes sont capables des plus grands vices aussi bien que des plus grandes vertus ; et ceux qui ne marchent que fort lentement peuvent avancer beaucoup davantage, s’ils suivent toujours le droit chemin, que ne font ceux qui courent et qui s’en éloignent.

Discours de la méthode

Porque no basta con tener un buen intelecto; lo principal es usarlo bien. Las más grandes almas son tan capaces de los mayores vicios como de las mayores virtudes; y los que caminan lentamente pueden avanzar mucho más, si siguen siempre el camino recto, que los que corren alejándose de él.

Discurso del método
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
bradomin
¡Adoro BC-Spain!
¡Adoro BC-Spain!


Registrado: 22 Oct 2003
Mensajes: 583

Responder citando
MensajePublicado: Vie Abr 03, 2009 10:22 am 
Asunto: Herbert

George Herbert, poeta en inglés, latín y griego, miembro del parlamento inglés, sacerdote, nació en Montgomery, Gales, el 3 de abril de 1593

Virtue

Sweet day, so cool, so calm, so bright,
The bridal of the earth and sky;
The dew shall weep thy fall to-night,
For thou must die.

Sweet rose, whose hue angry and brave
Bids the rash gazer wipe his eye;
Thy root is ever in its grave,
And thou must die.

Sweet spring, full of sweet days and roses,
A box where sweets compacted lie;
My music shows ye have your closes,
And all must die.

Only a sweet and virtuous soul,
Like season'd timber, never gives;
But though the whole world turn to coal,
Then chiefly lives.

Virtud

Dulce día fresco, tranquilo y luminoso,
esponsales del cielo y de la tierra;
el rocío llorará tu nocturna caída,
porque has de morir.

Dulce rosa, de rabioso y ardiente color
que obliga a frotarse los ojos al que te mira;
tu raíz está ya en tu misma tumba,
y tú has de morir.

Dulce primavera, llena de dulces días y rosas,
caja donde los dulces se alinean;
mi música dice que tienes un final,
y todo ha de morir.

Sólo un alma dulce y virtuosa,
como madera antigua, nunca cede;
y aunque el mundo a cenizas se reduzca,
vive triunfante.
Volver arriba
Ver perfil de usuario Enviar mensaje privado
Mostrar mensajes de anteriores:   
Publicar nuevo tema   Responder al tema   Vista de impresión Todas las horas son GMT + 2 Horas
Ir a página Anterior  1, 2, 3 ... 38, 39, 40 ... 46, 47, 48  Siguiente
Foros de discusión -> Foro Literario Página 39 de 48

 

Puede publicar nuevos temas en este foro
No puede responder a temas en este foro
No puede editar sus mensajes en este foro
No puede borrar sus mensajes en este foro
No puede votar en encuestas en este foro
Cambiar a:  


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group





inicio   de caza   comunidad   el murmullo   acerca de   FAQs   créditos  


Si todavía no te has unido a las filas de los BookCrossers en Bookcrossing.com, ¡hazte miembro pinchando aquí!
 

BC-ESPAÑA
En esta sección encontrarás toda la información del BookCrossing en España.

ETIQUETAS
EL FORO
PRENSA
ARTÍCULOS
DE CAZA
CRÉDITOS
AGENDA DE EVENTOS
ZONAS OFICIALES
CITAS
MÁXIMAS

¡Tu voz cuenta!
Ayuda a crecer al Movimiento hablando a tus amigos sobre BookCrossing.
Citas de Libros

"Cuando necesito leer un libro, lo escribo."
Disraeli, Benjamin
Donde NO liberar
Es triste, pero desde el 11-S, los aeropuertos y aviones son sitios muy malos para liberar libros. Cualquier objeto abandonado será probablemente recogido por el personal de seguridad, y podría incluso causarles una alarma indebida, así que por favor usa el sentido común y libera tus libros donde estén seguros. ¡Gracias!